نمایه‌ی توده‌ی بدنی افراد دیابتی تعیین کننده‌ی میزان سختی زیره‌ی کفش است

17 مه 2017- در یک مطالعه‌ی جدید اعلام شد پزشکانی که به درمان افراد مبتلا به دیابت می‌پردازند در هنگام انتخاب کفی کفش برای جلوگیری از مشکلات پا در آینده، باید وزن بیماران را در نظر بگیرند.

افراد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض خطر عوارض پا هستند، زیرا بالا بودن قند خون می‌تواند موجب مشکلاتی در گردش خون و حساسیت اندامهای انتهایی شود.

مطالعات پیشین نشان داده‌اند مواد سخت‌تر می‌تواند به عنوان کوشنی برای پا عمل کرده و به جلوگیری از مشکلات پا کمک کنند.

 حال یک تیم از محققان دانشگاه استنفورد یک مرحله فراتر رفته و مواد مختلف را برای زیره‌ی کفش در کنار شاخص توده‌ی بدنی (BMI) و فشار پا، آنالیز کرده است.

 آنها امیدوارند که نشان دهند یک رویکرد یکسان برای درمان همه‌ی افراد مناسب نیست، بهمین دلیل با استفاده از آزمایشات مکانیکی مختلف و تهیه ی مدلهای 3 بعدی از پاشنه و پای ده فرد بالغ سالم، فشار را در کل نواحی پا اندازه‌گیری نمودند.

آنها دریافتند که هر چه BMI فردی بیشتر باشد، مواد سختتری برای تولید زیره‌ی کفش به منظور  راحتی پا و کاهش فشار مورد نیاز است. در هنگام ایستادن و راه رفتن، سختی می‌تواند به ترتیب 16 و 19 درصد کاهش یابد.

آنها همچنین دریافتند هنگامیکه این مواد برای افراد فعال و افراد بی تحرک با یکدیگر مقایسه می‌شوند، نتایج مختلفی برای مواد مختلف استفاده شده در تولید زیره‌ی کفش، بدست می آید.

دکتر Chatzistergos که رهبری تیم بیومکانیک بالینی را در دانشگاه استنفورد بعهده داشت، گفت: استفاده از مواد مختلف برای به حداقل رساندن فشار می‌تواند ظرفیت کاهش فشار کفشهای درمانی و ارتزها[1] را بهبود بخشد و همچنین  بر راه رفتن و تعادل پاسچرال تأثیر مضری ندارد.

دکترChockalingam  می‌گوید: تحقیقات ما بر پیش آگهی و پیشگیری از عوارض پای دیابتی و همچنین گزینه‌های درمانی موثر تمرکز داشت، ما قویاً معتقدیم که این مطالعه بر روند انتخاب مواد برای هر نوع پای پوش تجویز شده، تأثیر خواهد گذاشت.

یافته‌های این مطالعه در the Springer journal Annals of Biomedical Engineering  منتشر شده است.

 منبع:

www.diabetes.co.uk/news/2017/may/bmi-of-people-with-diabetes-dictates-stiffness-of-soles,-researchers-suggest-90486876.html

 



[1]وسیله ای که به عملکرد یک اندام کمک می کند و یا از پیشرفت بدشکلی آن ممانعت کرده و سبب اصلاح اندام و در مواردی کاهش درد و ناراحتی می شود.